Dagsetning Tilvísun
21. mars 1995 676/95
Virðisaukaskattur af olíuhreinsibúnaði
Vísað er til bréfs yðar dags. 25. janúar s.l. þar sem óskað er eftir áliti ríkisskattstjóra á eftirfarandi:
R rekur olíuhreinsibúnað til notkunar í höfnum er olíuslys verða og hreinsunar er þörf. Útbúnaðurinn er notaður í R og einnig leigður öðrum höfnum. Litið hefur verið svo á af hálfu hafnaryfirvalda að starfsemin sé ekki virðisaukaskattsskyld samkvæmt 2. gr. reglugerðar nr. 248/1990.
Samkvæmt 2. gr. reglugerðar nr. 248/1990 skulu opinber þjónustufyrirtæki sem hafa það að meginmarkmiði að selja skattskyldar vörur eða þjónustu til annarra, greiða virðisaukaskatt af starfsemi sinni, þ.m.t. til eigin nota eigenda og afhending til annarra opinberra aðila.
Á hinn bóginn skulu fyrirtæki ríkis og sveitarfélaga, stofnanir þeirra eða þjónustudeildir, sem hafa það að meginmarkmiði að framleiða vörur eða inna af hendi þjónustu til eigin nota greiða virðisaukaskatt af starfsemi sinni að því leyti sem hún er rekin í samkeppni við atvinnufyrirtæki,sbr. 3. gr. reglugerðarinnar. Sama á við þó að slík starfsemi fari ekki fram í sérstöku fyrirtæki eða þjónustudeild, sbr. 4. gr.
Um mengun sjávar gilda lög nr. 32/1986, um varnir gegn mengun sjávar. Í 17. gr. þeirra laga kemur fram að hafnaryfirvöldum er skylt að koma í veg fyrir eða draga úr mengun á viðkomandi hafnarsvæði þegar mengunarvaldi tekst ekki sjálfum að koma í veg fyrir fyrirsjáanlegan skaða af völdum mengunar. Samkvæmt 18. gr. laganna skulu sveitarstjórnir skipuleggja viðbúnað, koma upp búnaði og þjálfa lið til hreinsunar á olíu úr sjó í samráði við Siglingamálastofnun ríkisins sem leitast við að samræma búnað einstakra sveitarfélaga með hagkvæm samnot í huga.
Mengunarvarnarbúnaði mun hafa verið komið upp í 13. höfnum og er þeim skipt í tvo flokka. Annars vegar eru “landshlutahafnir” sem eru fimm, þ.m.t. í Reykjavík, Akureyri og Ísafirði. Hins vegar eru átta “svæðishafnir”. Aðrar hafnir fá þjónustu og búnað frá þessum 13 höfnum eftir þörfum.
Samkvæmt framansögðu virðast mengunarvarnir í höfnum vera starfsemi í eigin þágu sveitarfélaga og gildir þá einu þó að umræddur búnaður sé leigður á milli hafna enda sé þar fremur um kostnaðarskipulag milli sveitarfélaga að ræða en sölu/leigu til annarra.
Útleiga olíuhreinsibúnaðar er þá og því aðeins skattskyld að sambærileg þjónusta fáist keypt hjá atvinnufyrirtækjum sbr. 4. tölul. 1. mgr. 3. gr. laga nr. 50/1988. Samkvæmt upplýsingum sem embættið hefur aflað sér er ekki um neina samkeppni að ræða í útleigu olíuhreinsibúnaðar, þar sem hafnir og Siglingamálastofnun ríkisins eru einu eigendur slíks búnaðar hér á landi.
Af gefnu tilefni skal það áréttað að þetta á eingöngu við um olíuhreinsibúnað, en ekki annan búnað sem e.t.v. er notaður þegar mengunarslys verða s.s. útleiga dráttarbáta.
Virðingarfyllst,
f.h. ríkisskattstjóra,
Vala Valtýsdóttir