Dagsetning                       Tilvísun
14. október 1996                            755/96

 

Virðisaukaskattur – bráðabirgðaskil í fiskvinnslu, sbr. reglugerð nr. 563/1989.

Vísað er til bréfs yðar, dags. 25. janúar sl., þar sem óskað er álits ríkisskattstjóra á ýmsum vafamálum sem upp hafa komið vegna framkvæmdar á reglugerð nr. 563/1989, um uppgjör, uppgjörstímabil og skil fiskvinnslufyrirtækja.

Meðfylgjandi bréfinu er samantekt á ýmsum álitaefnum og skal leitast við að svara þeim spurningum sem fram koma í samantektinni.

Í fyrsta lagi er því velt fyrir sér hvort upphafleg skilgreining á hráefni til fiskvinnslu, þ.e. ferskur fiskur, sé úrelt þar sem stærstur hluti þeirrar rækju sem tekinn er til vinnslu í dag sé fryst um borð. Til svars þessu verður að kanna hver tilgangur reglugerðarinnar var en samkvæmt því sem fram kemur í máli formanns fjárhags- og viðskiptanefndar efri deildar Alþingis var hann sá að setja reglur um skattskil vegna kaupa á hráefni til fiskvinnslu sem tryggja ætti jafna stöðu fiskvinnslufyrirtækja hvort sem þau gerðu út eigin skip eða ekki og jafnframt að tryggt yrði að endurgreiðsla á virðisaukaskatti þeim sem legðist á hráefni til fiskvinnslufyrirtækja gengi það greiðlega fyrir sig að hann myndi ekki valda rekstrarfjárvanda. Með setningu reglugerðar nr. 563/1989 var fiskvinnslufyrirtækjum gert kleift annað hvort að sækja um að nota skemmri uppgjörstímabil eða að halda almennum uppgjörstímabilum en fá samt sem áður innskattinn af hráefniskaupum örar, þ.e. með svokölluðum bráðabirgðaskilum.

Miðað við þá þróun sem átt hefur sér stað í útgerðinni, þ.e. að vegna stærðar skipa verður oft að frysta hráefni um borð til þess að það haldi ferskleika sínum, þá verður að telja að slík geymsluaðferð komi ekki í veg fyrir að innskattur af þeim kaupum sé færður á bráðabirgðaskýrslu.

Eins og fram kemur í bréfi yðar veldur þetta að vísu þeim vandamálum að fiskvinnslufyrirtæki geta verið að endurselja hráefni sem þau hafa fengið endurgreiddan innskatt af á grundvelli bráðabirgðaskila. Vaknar þá spurning um hvort þeim beri að leiðrétta bráðabirgðaskýrslu vegna þessarar hráefnissölu í þeirri viku sem endursalan á sér stað. Til svars þessu þá ber fiskvinnslufyrirtæki að leiðrétta innskatt á bráðabirgðaskýrslu sem áður hefur verið krafist endurgreiðslu á ef hluti af hráefnisinnkaupum á ákveðnu tímabili er seldur öðrum aðila. Ljóst er að slík leiðrétting getur einungis farið fram innan almenna uppgjörstímabilsins, þ.e. ef hráefni er selt öðrum aðila eftir lok þess almenna uppgjörstímabils sem hráefniskaupin voru gerð þá fer engin leiðrétting fram.

Í bréfi yðar er einnig spurt að því hvenær færa megi innskatt af innfluttu hráefni á bráðabirgðaskýrslu, þ.e. hvort miða eigi við það tímamark þegar tollafgreiðsla hefur átt sér stað og tollkrít veitt eða þegar tollkrítin hefur verið greidd. Hvað varðar þetta atriði þá eru greiðsluskjöl frá tollyfirvöldum fyrir virðisaukaskatti þau gögn sem liggja eiga til grundvallar innskattskröfu og skiptir þá ekki máli hvort um regluleg skil á virðisaukaskatti er að ræða eða bráðabirgðaskil, sbr. 7. mgr. 20. gr. laga nr. 50/1988, um virðisaukaskatt. Tekið skal fram að ef tollkrít hefur verið veitt þá er ekki heimilt að telja virðisaukaskatt samkvæmt skuldfærslu-tilkynningu til innskatts fyrr en greiðsla hefur farið fram.

Í bréfinu er jafnframt vikið að því hvernig með beri að fara þegar fiskvinnslufyrirtæki kaupir hráefni til endursölu, þ.e. þegar ljóst er í upphafi að hið keypta hráefni eða hluti þess verður ekki unnið hjá fiskvinnslufyrirtækinu heldur selt annað. Ljóst er að slík innkaup ber ekki að færa á bráðabirgðaskýrslu heldur er hér um að ræða innskatt sem ber að færa á hina reglulegu virðisaukaskattsskýrslu, sbr. 4. mgr. 4. gr. reglugerðar nr. 563/1989.

Síðan er spurt hvort um sé að ræða kaup á hráefni í skilningi reglugerðarinnar þegar annað fiskvinnslufyrirtæki er seljandi. Almennt verður að telja að ekki sé hægt að færa sama hráefni á bráðabirgðaskýrslu tveggja aðila. Við túlkun á orðinu “hráefni” verður ekki talið að annað en ferskur fiskur falli undir bráðabirgðaskilin nema í þeim undantekningartilvikum þegar hráefni er fryst á hafi úti í þeim tilgangi að halda ferskleika þess. Af framansögðu þykir ljóst að kaup fiskvinnslufyrirtækis á frystum fiski frá öðru fiskvinnslufyrirtæki falla ekki undir skilgreininguna “hráefni til fiskvinnslu” enda í mörgum tilvikum um að ræða fisk sem hefur verið svo mánuðum skiptir í frystigeymslum seljanda.

 

Virðingarfyllst,

f.h. ríkisskattstjóra,

Vala Valtýsdóttir.